زخمی از بیشمار زخمها برتن پاره پاره ی کورد

زخم جوانان بی وطن سرزمینم را چگونه التیام بخشم آندم که خاکشان و شرفشان چهارپاره شده به دست دیکتاتور.چگونه زخم کهنه ی دادخواهی که جانهای بیشمار برایش داده شد وخونهای بی حد ریخته شده را مرهم نهم.آه مرهم..مرهمی هیچ بر این درد نیست.چو جوانان درخون خفته مان بسیارند.چگونه فرزندان سرزمین چهار پاره ام تک به تک چون درختان بلوط زاگرس به زمین می افتند و صدایی از کسی بر نمیخیزد.چگونه فرزندان سرزمینم برای لقمه ای نان تن رنجور وصدپاره ی خویش را زیر باران گلوله خائن وظالم بدر میکنند تا شاید صدای فریاد کودکان گرسنه شان مدتی هرچند کوتاه آرام گیرد ولحظه ای طعم سیری و رفاه هرچند اندک را بچشند.آه وصد آه برای مردمم.چگونه به این همه خفت و زاری تن داده ایم که چه؟؟به امید این که روزی بیش زنده بمانیم که فردا بدتر از امروز طعم تلخ حقارت رابچشیم.چگونه تحمل میکنیم مرگ جوانان ،پدران،ومادرانمان را که فریاد آزادی سر داده اند وباید اکنون منتظر مرگ باشند چرا کورد اینگونه حقیر و خار شده است .شهرهایمان روستاها و.......رابنگرید که چون آدمیان اولیه از هیچ امکانات اولیه ای برخوردار نیستیم‌ زندگی که نه زیستن میکنیم،چگونه بزرگ سرزمین ماد ویرانه ای طاعون زده شده ومردمانش چون جزامیان از ترس جان یا از هم گریزانند یا پنهان.چگونه تحمل باید این برادر کشی را چکونه تحمل باید خیانت همنوعان کورد را که به اجبار برای لقمه ای نان برادر میفروشند وبی اطلاع آنند که فردا برادری اورا میفروشد .آیا مرگ بی حاصل وپوچ در رختخواب پرغم ومحنت بهتر است یا مرگ با ازت در میدان نبرد.من کوردم ما کوردیم،: کورد نه تروریست است نه تجزیه طلب نه خائن چندصد سال یا چندصد هزار سال است پاسبان مرزهای ایران عراق تورکیه سوریه هستیم حافظان مرز واولین صف درخط مقدم که برای فارس و تورک و عرب خون میدهیم که آنان در رفاه باشند درمقابل صدام خون دادیم انفال را به یاد دارید؟ زنان و مردان وفرزندانمان با گوشت و پوست و خون جنگیدند شیمیایی شدند نسل کشی شدند اعدام شدند،حلبچه را به یاد دارید؟ما خون دادیم تا جیب پایتخت نشینان پر پول و امنیتشان مهیا باشد. ما در مقابل داعش چه سرها که ندادیم.شنگال وسنجار رابه یاد آورید،کوبانی را کرکوک را به یاد آورید آن دم که همه فرار را بر قرار ترجیح دادند کورد استوار ماند هنگامی که ارتش عقب رفت تا کورد نابود شود اما ایستادیم وماندیم ودواعش کفار را راندیم.

واکنون عفرین ارتش دوم ناتو چرا نمیتواند وارد شهر شود نابود کند یا نسل کشی کند چون برادر بمیرد خواهر سلاحش را برمیداری وخواهر بمیرد پدر وآخر سر مادر که باوجود تن صد باره چون شیر سلاح فرزند پدر یا شوهر به دست میگیرد جان میدهد مال فرزند میدهد خاک نمیدهد حقارت نمیکشد اما افسوس که بسیاری این را به باد فراموشی سپردند دردم بیش از همنوعان است که بسیارند کسانی که نادیده میگیرند برادر کشی را اینان را لقب کود دادن حرام است.

روزگار به تکرار در آخر وصل یار...